sábado, 14 de junio de 2014

Lo que nadie ve

A veces, tengo la necesidad de ocultar, por encima de todas las cosas, que me pasa algo; otras, en cambio, daría lo que fuera por poder gritar lo que me pasa, lo que hay detrás de cada pequeño gesto, de cada acción...

Porque nadie, nadie sabe lo que supone para mí levantarme un viernes como éste, después de haber pasado una noche terrible en la que avonex casi acaba conmigo. No sé pueden imaginar que, mientras ellos sudaban de calor, yo andaba tiritando entre el edredón y con el peor dolor de cabeza de mi vida. No saben que hasta las 6.30 no logré dormir, y que a las 7.30 ya estaba alerta para abordar el último día de prácticas

Así que nadie nos juzgue por tener una mala cara, por sentarnos un rato, por frenar un poco, coger aire e intentar seguir hacia adelante.

1 comentario:

  1. Por fin puedo decir que estoy en total desacuerdo contigo!! :)
    Seguro que si se lo que es tener que madrugar y espabilarme como sea para afrontar algo importante, tras una noche tormentosa de Avonex ;)
    Pero nos juzgan, sin saber, y nos dicen que somos vagas, o dejadas, o perezosas, o que todos nos cansamos... Y como joroba!
    Un abrazo niña, Cleo

    ResponderEliminar